SMURF 50
JAAR
1970 - 2020
Pastorijstraat 1
3290 Schaffen
THE STORY OF
(Aan deze tekst wordt nog gewerkt. U kunt hem lezen en opmerkingen maken via de contactpagina!)
Het prille begin van De Smurf.
Schaffen, zomer 1970.
De Chiro maakt zich klaar om de zondagse activiteiten, die vrijdag voordien tijdens de leidersvergadering samengesteld zijn, uit te voeren. Het is juli en de voorbereidingen voor het Kamp zijn volop bezig.
De KLJ is onderweg naar een sportfeest. Een sportfeest is een evenement, georganiseerd door een afdeling en bestaat uit een aantal sporten (loopproeven, hoogspringen, etc) en een aantal culturele activiteiten (vendelzwaaien, groepspyramide, muzikaal groepsturnen) . Op het einde van de dag wordt een algemene klassement opgemaakt.
Op zaterdagavond wordt er door de jongeren veel naar bals gegaan. De ouderen mogen al binnen in de dancings van toen,zoals A13, The Lord, Het Kelderke, de Ellysee, de Boating, de Altmeister, De PIL, om maar enkelen te noemen die het dichtsbij lagen in Diest en Scherpenheuvel.
Maar er waren ook jeugdclubs, zoals Tijl in Diest en 't Boemeltje in Scherpenheuvel. En er waren ook plannen voor eentje in Molenstede (In Memoriam).
Na de zomer van dat jaar, de sportfeesten waren voorbij en toch bleven die zondagnamiddagen van de KLJ doorgaan onder de vorm van kikkeren en dansen in het lokaal dat toendertijd boven het café van het Gildenhuis lag.
Toen ontstond het idee om in Schaffen ook een jeugdclub op te richten.
Jos Volders (oud hoofdleider van de Chiro) en Jean Nolmans, toenmalige leider van de KLJ, zochten wat rond en vonden in de Gildenzaal een onderkomen muziekzaaltje dat wel zou passen. Dat zaaltje was bedoeld voor de fanfare , maar dat stond vol rommel en de repetities gingen door in de grote zaal.
Er werden potten verf aangesleurd om het plafond en de muren te verven. Het plafond werd geel geschilderd, maar... Dat oud plafond was gemaakt van vezelplaten uit de oude tijd. Die vezels kwamen natuurlijk los tijdens het verven en Jean en Jos rolden over de grond van het lachen toen ze mekaar in het oog kregen na enkele uurtjes verven, beiden zo geel als het plafond.
Het was een vierkant lokaal en centraal tegen de buitenmuur stond een grote mazoutkachel. In de winter duurde het wel een uurtje voor het lokaal warm was.
VAN WAAR KOMT DE NAAM SMURF?
Zodra de oprichting bekend werd, kwamen de initiatiefnemers samen om een naam te zoeken. Uiteindelijk werd op een vergadering bij Guido Willemoons-zaliger (studiemeester college) gebrainstormd.
Ik herinner me niet meer welke andere namen er in de running waren, maar alle namen van de omliggende jeugdclubs werden onder de loep genomen en geanalyseerd.
In die tijd was er in de populaire striptijdschriften (Robbedoes, Kuifje) een strip over kleine hulpeloze blauwe minimensjes die de grootste problemen aankonden, dankzij hun vindingrijkheid en samenwerking.
Er bestonden toen nog geen gecommercialiseerde tekenfilms op TV en hun imago was nog onbezoedeld en edel. Twintig jaar later stellen jongeren de vraag waarom er voor die naam gekozen werd. De Smurfen werden ondertussen uitgemolken onder de vorm van dagelijkse TV-reeksen. Maar de naam Smurf was wel hot!
Om de administratie in orde te krijgen werd er ook beroep gedaan op mensen van het dorp die wat ervaring hadden. Als we naar de samenstelling van de eerste beheerraad kijken, dan zien we daar veel oudere mensen, sommigen zijn nu al overleden, maar allemaal waren ze bereid die onbekende jeugdclub mee op te richten.
Ondertussen moest er ook gezorgd worden voor muziek en er was geen geld!
Even polsen bij meneer pastoor (E.H. Salaets) hoe we dat moesten oplossen. Deze gaf zo maar 30.000 BF (in die tijd véél geld) om ons te installeren. “En betaal maar terug als ge kunt.” Een paar jaar later is dat dan ook gebeurd.
En de jeugdclub ging open op 6 december 1970. Met Sinterklaas als eregast natuurlijk.
Denk nu maar niet dat we daar deden wat we wilden. De beheerraad bestond bijna geheel uit vaders van toenmalige leden. Er werd beurtelings getapt door een volwassene, telkens samen met een jongere. De bestellingen voor de brouwer werden door Mr Pastoor betaald en elke maand kregen we een rekening, zoals iedereen die iets in de Gildenzaal organiseerde.
De eerste kassier was Albert Aerts-zaliger. Het is door inschrijvingen uit zijn kasboek dat we ons veel anekdotes herinneren.We verkochten o.a. ook sigaretten. Het gaf de roker een volwassen imago, voor de rest was er niets mis mee, tenzij uw lief die zei dat uw kussen naar tabak smaakten als zij niet meerookte.
Onze eerste discobar was gemaakt van een houten groentetoog die ge kon afsluiten. Een radio diende als versterker. 'De Smurf' was toen het enige fatsoenlijke lokaal in de zaal en alle verenigingen van Schaffen-dorp maakten er dan ook gebruik van om te vergaderen of een feestje te geven.
De belangrijkste activiteiten waren …gezelschapsspelen, kaarten, zangavonden…troubadouravond…én... velen van ons hebben toen nog deelgenomen aan de danscursussen (2x) die we in de grote zaal konden organiseren.(misschien een goed idee om nu nog eens te doen)
In deze periode hadden we ook enkele Leuvense studenten die fel ijverden voor meer zelfstandigheid qua beheer.(o.a. Eddy Gijbels die ook goede banden had met organisatoren van optredens).
In 1972 werd er volleybalmateriaal gekocht, een sport die fel op kwam. In datzelfde jaar betaalden we onze eerste factuur, rechtstreeks aan de brouwer. Er werd er een klein budget voorzien voor hen die de Smurf kuisten. Noteer dat er een interest van 1880 BF
werd ingeschreven. Op de rekening stond er gemiddeld 45000 BF.
1974 werd een cruciaal jaar. De Gildenzaal werd verbouwd en zonder vervanglokaal moesten we ons boeltje samenpakken. Gelukkig kregen we onderdak in een stapelruimte in de gewezen zagerij van Staf van de Bies (pa van de Bies) . Maar het werd meer dan stockeren. De grote ruimte gaf kansen om niet officieel een nieuwe Smurf te openen en niet alleen de Smurf maar ook de muziek nam een nieuwe wending, Deep Purple, Uriah Heep, Jettro Tull en co namen het muzikale veld in.
Vermoedelijk duurden de verbouwingen tot einde 1974 en ondanks de verhuis kende de Smurf een hoogconjunctuur. Datzelfde jaar trad Raymond Van het Groenewoud op in een zaal waarvan een ganse buitenmuur ontbrak (De groep heette toen nog Louisette en zijn grootste hit toen was “Zij houdt van vrijen”. Jan De Wilde heeft ook nog opgetreden, maar toen moesten we uitwijken naar de zaal van de nonnekesschool. En tegen het einde van dat jaar hadden we ook nog de Kadullen terug in de zaal.
1975 werd het jaar van de nieuwe Smurf achter de zaal. Het was een kaal lokaal met een kelder die altijd onder water liep. Toen kwam men op het idee om op de grote muur de iconische hartslag van Pink Floyd "Dark side of the moon" te schilderen.
_edited.jpg)
Dat jaar werd er veel met de bus op uitstap gegaan: schaatsen in Heist-op-den-Berg, naar optredens, op reis zelfs!
Een auto was niet evident destijds. Tenzij die van papa kwam, maar toch niet om met die jeugdige bende rond te rijden zeker. De bus koste toen ook niet zoveel. In 1970 ongeveer 1700 fr en in 1975 2000fr.
Maar het ging vooruit. Een nieuwe discobar werd gebouwd met planken, gezaagd van treinbils. Deze stond aan de buitenkant tussen de 2 vensters. Enkele maanden later kwamen onze bekende zitboxen. Kubussen gemaakt op zithoogte en bekleed met mousse en skye. Het beste en goedkoopste meubilair dat we ooit gehad hebben.....Tijdens de vakantie kent de Smurf een ongekend succes met muziek van onze DJ's!! Bies e.a. waren 'wereld'beroemd in de streek.
Er werden ook enorm veel vaten gegeven. (Iedereen die 18 werd of afzwaaide van het leger gaf een vat.)
We merken in het kasboek ook de aankoop van stencils op. Regelmatig kwam er een clubblad uit en dat met stencils gemaakt werd. Dat waren 3-ledige bladen met vooraan een papier met was over. Daarachter zat een carbonpapier dat op het laatste blad liet zien wat er eigenlijk getypt was. Belangrijk was dat het inktlint van de typemachine niet gebruikt werd, want anders had ge geen goede doorslag. Als alles goed was, werd alleen het voorste blad met was op de rol van de stencilmachine, dat we tweedehands gekocht hadden, geplaatst en met het draaien aan de handel passeerde een rol met inkt de stencil en de inkt drong door de letters in de was en liet een indruk na op een wit papier. Per bladzijde had men zo'n stencil nodig. Wie brengt die moeite nu nog op! Een hels werk was dat.
In 1976 hadden we reeds foto's op stencil maar de echte fotokopie was nog te lelijk en te duur.
Tegen de winter werden de gasradiatoren onder de vensters vervangen door een mazoutkachel. Gas werd te duur.
1976 ging verder zijn gangetje. 18-jarigen kregen na een reeks zware testen (zoiets als een studentendoop) een etentje aangeboden bij de chinees.(er is een fotoreeks hierover)
Een behoorlijk dure poolbiljart werd aangekocht. Enkele jaren later, tijdens een vergadering, kraakte het blad onder het gewicht van te veel achterwerken.
1977: De ideeën van de actieraadsleden mondden uit in de organisatie van de beroemde "Breughelspelen". Volkse spelen betwist tussen de Schaffense verenigingen. Het werd een enorm succes. Verenigingen maakten spandoeken en kwamen met een eigen kledij. Een Gildenbiertent kende enorm succes mét de gekende gevolgen. Sommigen van ons bezitten nog de Bruine bierpotten die we toen lieten maken.
Onze moeders van KVLV bakten vlaai en schonken alle winst aan de Smurf. Enkele Jaren later zouden we overstappen op "Wijkspelen".
Toppaz..Country Kazoo...Up With People en een Bonteavond zijn andere hoogtepunten.
Een poging om in groep naar een optreden van Pink Floyd te gaan mislukte. (geen kaarten meer te verkrijgen.)
1978: Met een goede geldreserve van de Breughelspelen werden er veel busreizen georganiseerd. Wat minder optredens dat jaar, maar de nieuwe Breughelspelen waren weer een topper. Ditmaal werden rood/witte zakdoeken het item om te kopen.
Toch zal er dat jaar nog een groter evenement plaatsvinden. Een optreden van “de Strangers” in de Luro verliep zo vlot, dankzij de samenwerking van de eigenaar, dat we met een camionnette stoelen vanuit de Gildenzaal moesten gaan bijhalen. De Strangers kostten 55000 fr en de ontvangsten waren 142000 Bfr. Daar bovenop gaf de Luro nog eens 7000 Bfr omdat de tap zo goed geweest was. Een nieuwe versterker voor de discobar kon er dan wel vanaf.
1979: Ondanks het feit dat er regelmatig met auto's gereden werd, was de bus nog het geliefde vervoermiddel om te gaan schaatsen of andere verplaatsingen te doen. Maar om die vervelende verplaatsingen te vermijden richtte men een filmclub op. Met een lidkaart kon men een gans jaar naar de filmen kijken die in de club gedraaid werden. Men moest daarvoor wel een projector en een film huren. Maar het werkte. Zoals elk jaar hield men een kermisbal met tombola. Als men een inkomkaart kocht, kon men een TV winnen, kwestie van altijd een reden te hebben om te verkopen.
We noteerden dat jaar ook een gift aan de missiewerken van 6000 Bfr. De betrokkenheid kennen we nu niet meer, maar de kas zal het wel aangekund hebben zeker.
De Breughelspelen waren ondertussen omgedoopt tot “Wijk tegen Wijk”. Dat jaar zijn er grappige stickers te koop met een man met een dikke vrouw in de kruiwagen. Nu zou daarop enige feministische commentaar zijn, maar toen was het gewoon grappig. Op de BBQ die s’avonds gehouden werd was de winnende wijk gratis uitgenodigd. De Smurf is altijd gul geweest met prijzen.
Grote degelijke audioboxen op staander werden aangekocht via Leon Opdebeeck (koorleider) 25000 Bfr.
1980: Alle gelegenheden om een fuif te houden werden nog altijd aangegrepen. Paasfuif – Buizenfuif – Kermisbal – Kerstfuif – viering 18-jarigen. De groep 'Katastroof' kwam een eerste maal optreden, nadien zouden ze nog 3x langskomen.
Voor de wijkspelen waren er dat jaar hoedjes met 2 groetende handen als herinnering. Er dient wel vermeld dat de optocht die voor de spelen gehouden werd met de ploegen en fanfare door het dorp, afgeschaft werd.
1981: Een zwaar ongeval overkwam één van onze trouwste medewerkers. John Vandeweghde vond de dood in een nachtelijk ongeval. John deed de boekhouding en BTW en we probeerden deze zo goed mogelijk over te nemen.
De BTW-reglementering veranderde en een jaar later kregen we de rekening gepresenteerd. We schakelden een specialist in om een bedrag dat oorspronkelijk 140.000 fr bedroeg naar beneden te krijgen. Iedereen die ooit 18 geworden was of afzwaaide van het leger tekende een papier van een fuif of vat en het resultaat werd 71000 Bfr te betalen in 4 schijven. Oef….
We noteerden een optreden van 'Zepp' en 'Lotz', paasfuif, buizenfuif, kermisbal, St Niklaasavond en een beruchte cowboyavond met galg en bonen in tomatensaus. Hierover bestaan nog veel (bezwarende) foto's.
De wijkspelen liepen nog steeds en ditmaal was het item een metalen badge met de verzoenende handshake.
Bussen om te gaan bowlen en schaatsen bestonden ook nog.
1982: De gewone gang van zaken, maar het jaar werd overschaduwd door de 4 afbetalingen voor de BTW. Bingo, wijkspelen met hoedjes, veel privéfuiven, pensenavond en videoclub waren de belangrijkste evenementen. Ook werd er steeds meer gezocht naar jongeren die zicht echt wilden inzetten. Dit werd steeds moeilijker ook omdat een aantal sterkhouders ondertussen verloofd waren en andere horizonten opzochten.
1983: De kelder kwam bij regenweer nog altijd onder water te staan. Er werd een nieuwe pomp gekocht. We konden in de Smurf, maar de kelder is in de winter gemakkelijker te verwarmen voor kleinere activiteiten zoals gitaarlessen (den Dex), vergaderingen en soms zelfs vrijende paartjes?!? De viering van de 18-jarigen, wat overeenkwam met een doop ,was natuurlijk een succes. Ook noteren we een bezoek aan de koolmijn. Dat had bij velen een diepe indruk nagelaten. Een Schlumffuif ook…!! En natuurlijk ook de wijkspelen die ons jaar moet goedmaken.
1984: Geen wijkspelen meer besloot de actieraad. In de zomer was de Smurf 3 weken toe en omdat er niemand meer was bleef ze toe tot in november het bestuur van de gildenzaal besloot alle dranken te laten ophalen en daarmee was de kous af.
1985 tot 1993 De Smurf blijft gesloten, maar er komen nog regelmatig brieven van BTW en Belastingen. Enkele ouderen zorgen ervoor dat de 5-jaarlijkse dranktaxen betaald blijven en de vzw JC Smurf blijft bestaan.
1993: Hangjongeren weten niet waar naartoe, de eigenaar van de SPAR is het beu om die jongeren in't oog te houden en er worden snel enkele mensen gevonden om hun schouders onder een heropening te zetten.
In de beheerraad komen nog namen voor van mensen die de Smurf opgericht hebben en zelfs dood zijn. In 1994 wordt de nieuwe beheerraad geinstalleerd.
1994: Heropening Smurf
Van de volgende jaren hebben we niet veel documentatie teruggevonden.
Op de volgende fotos vindt ge de gehouden activiteiten terug van de volgende jaren. Ook kunt ge naar de fotos gaan kijken van de jaren daaropvolgend.
WORDT VERVOLGD !
_edited.jpg)
WORDT VERVOLGD, hebt u nog verhalen of anekdotes, stuur ze ons door !
WAAROM GING DE SMURF X JAREN DICHT ???